Ik schrijf dit 3 maanden na de start van corona en de lockdown. In februari leek het virus nog zover weg en toen ineens was het in Nederland.

Dan komt de lockdown en zit je plotsklaps thuis, waar je je voor als nog, het veiligst waant. In het begin is het schrikken en verbaasd zijn van alle snelle, overrompelende maatregelen en leek het als of alle zekerheden weg vielen. Ik had wel begrip voor alle maatregelen. Je zit thuis en moet een heel nieuwe dagindeling maken die toch zoveel mogelijk op de oude lijkt ( want dat lijkt je toch het beste ) Een bezoek aan de supermarkt wordt een ” uitje “. Er komen zoveel cijfers en schrikbeelden op je af mbt tot het virus zelf en tv beelden uit binnen- en buitenlandse ziekenhuizen, dat ik na 3 weken heel geselecteerd nieuws ben gaan kijken Er kwam/ komt ook veel tegenstrijdige informatie en snelle hap snap oplossingen, het geen ook ongeloofwaardig maakt. ( bijv Mondkapjes verhaal )

Ik miste heel erg het fysieke contact met andere mensen en heb nog nooit zoveel geappt en gebeld en allerlei filmpjes gekregen, Maar na 2 weken heb ik ook daar een selectie op los gelaten, want werd daar onrustig van.

Echt gehamsterd heb ik niet, wel klein voorraadje voedsel en schoonmaakproducten aangelegd .voor alle zekerheid

De eerste week van de lockdown had ik een gevoel van , ik moet gaan helpen in mijn oude baan, maar dat bleek niet nodig en dat gevoel is snel weggegaan. De saamhorigheid van mensen

Ik heb mij soms wel geërgerd aan de maatregelen, zeker naarmate de kennis rond corona toenam aan hoe sommige mensen daarop reageerden. Ik begrijp het wel, het onbekende angstbeeld, maar heb mij wel afgevraagd waar het gezonde verstand van mensen gebleven was.

Een tijdje heb ik mij sloom en lui gevoeld door het thuiszitten. Gelukkig heeft het mooie voorjaarsweer een positieve invloed gehad. Na een paar weken treed ook gewenning op en dealen met de omstandigheden.

Persoonlijk vind ik dat mijn situatie niet somber. Ik heb tijdens de hele lockdown mijn kinderen fysiek kunnen ontmoeten. Ik hoef niet bang te zijn voor baanverlies, financiële nood en ben niet echt bang voor mijn gezondheid, maar:

Door alle economische maatregelen en de rekening daarvoor in de toekomst moet ik mijzelf dwingen om in het hier en nu te leven. Er worden zulke gigantische bedragen wereldwijd genoemd dat ik mij afvraag hoe de wereld er voor staat over een paar jaar mbt economie werkloosheid gezondheid armoede e.d.

[submitted on 6/19/2020]